Posiadałam taką oto wielką, stareńką jak świat świecę. Była w naszym domu od lat. Ciocia mojego męża wielką kolekcjonerką świec wszelakich była. Choć to było naprawdę bardzo dawno temu to ta jedna ostała się do dziś dnia (uchowała się bo bardzo i teściowej i mi się podobała). Ma cudną fekturę zewnętrzną, jest jak rzeźbiona, śliczna - nikt nie zapalił jej do dziś dnia. Jest to chyba jedyna pamiątka jaka została po cioci Emmie... Ma staruszka (świeca znaczy się) swoje lata i była już mocno brudna, mimo moich prób wielu nie udało się jej domyć. Staneło więc na tym, że coś trzeba wymyślić aby ją odnowić i podrasować - bo szkoda wyrzucać, ...szkoda wypalić, ...za ładna jest, ...ma "duszę" i pamiątką jest bezsprzecznie ...
W ruch poszły farby akrylowe namieszałam dwa odcienie szarości i pomalowałam staruszkę... Użyłam jeszcze na koniec białej akrylowej i ostateczny szlif nadałam metodą "suchego pędzla " Nie ukrywam bardzo mi się nowy wygląd tej świecy podoba :)
... na tym zdjęciu wygląda jak by z betonu była, w rzeczywistości jej wygląd jest subtelniejszy
...jak na nią patrzę to rodzi się we mnie pytanie
... ile ona jeszcze będzie czekała na to aż ktoś ją zapali ???
A jak Wam się ona podoba ?
Pozdrawiam Wszystkich serdecznie
Dziękuję za odwiedziny i komentarze
Grosik M
Wow! Jestem pod wrażeniem:-) Wygląda fantastycznie, nic dziwnego, że szkoda jej zapalić:-)
OdpowiedzUsuńprzyjdzie kiedyś na nią czas ale teraz niech stoi jest piękna pozdrawiam ciepło Maria
OdpowiedzUsuńSzkoda gadac, ale kilka lat temu wywaliłam takie stare świece...Zamiast przemalować!.
OdpowiedzUsuń